Bemoediging 20 april Bemoediging 20 april
Gisteravond ging ik weer een keer voor in een andere gemeente. Dat was sinds de coronacrisis begon niet meer gebeurd. In Ommen hebben we ervoor gekozen één dienst per zondag op te nemen, en de eigen predikanten bij toerbeurt de dienst te laten leiden. In de gemeente waar ik gisteravond was, heeft men ervoor gekozen elke zondag twee diensten uit te zenden, en daarvoor gewoon het preekrooster aan te houden. Zo reisde ik gisteravond af naar Kamperveen.

In de loop van de zondag ‘betrapte’ ik me erop dat ik er veel zin in had. Ik concludeerde dat ik me dus toch ook meer ‘opgesloten’ voelde dan ik had gedacht. Terwijl ik in vergelijking met sommige anderen als predikant nog best vaak buiten de deur kom. Ik dacht aan de mensen die op dit moment helemaal de deur niet uit komen. Wat moet dat zwaar zijn…

Ik had van tevoren al gehoord dat er – naast mij – vier mensen in de kerk aanwezig zouden zijn. De koster, de organist, een ouderling en een diaken. Tussen haakjes: zo zie je dat elke gemeente weer andere keuzes maakt. Wij doen het hier met zo min mogelijk mensen en dus zonder kerkenraad  – in Kamperveen vindt men dat er bij alle beperkingen toch echt ambtsdragers aanwezig moeten zijn. Voor beide valt natuurlijk wat te zeggen.

Dan de dienst zelf. Ik had bij aankomst in de kerk gevraagd waar de camera hing waar ik in moest kijken. Antwoord: die was er niet. De mensen thuis hadden alleen geluid, geen beeld. En ik begreep dat de diensten (toch) goed werden beluisterd. Ik vond dat bemoedigend om te horen. Als mensen (ook gezinnen!) zonder beeld toch massaal de kerkdienst volgen. Dan willen ze het dus echt niet missen!

Tenslotte. Wat me het meest is bijgebleven. Ik had doorgekregen dat ik een normale liturgie door moest geven, met samenzang. Ik dacht van tevoren: gaat dat wel goed? Met vier mensen zingen in een lege kerk… Juist dat was heel bijzonder. Ja, de kerk in Kamperveen is een stuk kleiner dan onze beide kerken in Ommen. Meer het formaat van Witharen, schat ik in. Maar toch. De organist speelde net zo enthousiast als anders. De mensen die er waren zongen uit volle borst mee. En eerlijk is eerlijk: ik genoot ervan. Kortom: het was voor mij mooi om mee te maken hoe ze elders de kerkdiensten in coronatijd invullen. En bemoedigend om te zien dat de Geest ook in sobere omstandigheden zijn werk doet!

K. H.
 
terug