bemoediging 29 maart bemoediging 29 maart
Gistermorgen voor het eerst weer voorgegaan in een dienst. Geen gewone dienst maar een afscheidsdienst. Bijzonder om weer aan het begin van de dienst (juist in een afscheidsdienst, juist in deze tijd vol onzekerheid) die krachtige woorden te mogen uitspreken van Wie wij onze hulp mogen verwachten: onze hulp is van de Heer die hemel en aarde gemaakt, die trouw is tot in eeuwigheid en die niet loslaat de werken waaraan zijn hand is begonnen.
Een brok in mijn keel om dit te mogen en kunnen uitspreken.
Uitvaarten in coronatijd. Indien mogelijk kom ik voor een  laatste afscheid met gebed, lezing en zegening thuis. De voorbereiding met de familie doe ik de Kern zodat we dan verder uit elkaar kunnen zitten (met dank aan het Kernteam!).
Vreemd om de kerk in te gaan zonder direct voor de dienst met de familie contact te hebben en sterkte te wensen. Vreemd stil zonder de velen die doorgaans komen condoleren en na afloop samen koffie komen drinken . Vreemd voor mijzelf om zonder ouderling, diaken en contactpersoon (dus ook zonder consistoriegebed en handdruk) de kerk in te gaan om de dienst te beginnen. Ik besef hoe waardevol het voor mij is om sámen na een voorafgaand gebed naar binnen te gaan.
Ondanks dit: wat kan de afscheidsdienst ook mooi en intiem zijn! Liederen via You Tube. Kleinkinderen die mooie herinneringen aan oma ophalen en kaarsen aansteken. Ik heb ook bewust gezegd: We gaan het hier niet over corona hebben, maar ons helemaal richten op waarom wij hier zijn.
Om afscheid te nemen en het leven te gedenken van een geliefd mens en  troost te zoeken bij de woorden uit de bijbel. Dat we er niet alleen voor staan en dat de dood niet het laatste woord heeft. En wat fijn en bijzonder om ‘gewoon’  de zegen te mogen uitspreken nog even refererend aan ‘You never walk alone’ .
Oftewel ook in coronatijd zijn afscheidsdiensten mooi, waardevol, persoonlijk, intiem en troostend!
K.J.
 
terug