Bemoediging 13-15 juli Bemoediging 13-15 juli
Ander(s)gericht

De afgelopen maanden leken we de handen vol te hebben aan corona met alle gevolgen van dien. We waren bang besmet te raken, we werden geconfronteerd met het niet kunnen bezoeken van ouderen  en met het feit dat onze kinderen thuis waren van school. Niet kunnen sporten zoals we gewend waren, niet gezellig uit met je vrienden. Bang voor onze baan, ons bedrijf. Het ongekende van niet naar de kerk kunnen gaan. We leken genoeg aan onszelf te hebben. En natuurlijk voel je je eigen leed het meest.

Maar er was natuurlijk veel meer aan de hand en uit veel berichten uit de wereld bleek dat het allemaal nog veel erger kan. Ik licht er even uit wat níet dagelijks in het nieuws was. Ik licht dat er uit omdat 2 van onze gemeenteleden er wél mee bezig waren en zijn.

Allereerst Agnes Kroese. Ze werkt voor Dorcas in Zuid-Soedan. Schrijnende verhalen lees ik van haar op Facebook. Corona is daar slechts één van de bijkomende problemen waarbij hygiënische maatregelen amper mogelijk zijn en een ic een utopie is.

Daarnaast noem ik Marleen Hemstede. In de gemeenteraad van Ommen diende ze een motie in waarin ze steun vroeg voor het landelijke initiatief voor opvang van 500 minderjarige asielkinderen die vastzitten in Griekse vluchtelingenkampen. Die 500 maken deel uit van een groep van 2500 die leven in erbarmelijke omstandigheden. Artsen geven aan dat de situatie onhoudbaar is.

Het kabinet is nog steeds niet bereid (een aantal van) deze kinderen op te nemen. Onbegrijpelijk vind ik dat! Ik ben daarom ook erg blij met het feit dat vrijwel de voltallige gemeenteraad het initiatief van Marleen steunde. Net als een aantal andere Nederlandse gemeenten geeft nu ook Ommen een signaal af richting het kabinet om actie te ondernemen. De Ommer politiek wijkt dus af van het landelijk beleid.

En eerlijk gezegd ben ik daar wel trots op! Als predikant ondersteun ik van harte dit initiatief en ik hoop dat als het zo ver komt dat er op Ommen een beroep wordt gedaan er ook hier (juist ook binnen de Kerk) mensen zullen zijn die (tijdelijk) een kind willen opnemen en daarmee iets van de barmhartigheid van de Eeuwige uit te stralen. Fijn als mensen (als Agnes en Marleen) handen en voeten aan hun geloof geven en we bidden hen en anderen toe dat ze daarbij ontvangen wat ze nodig hebben. Laten ook wij binnen wat mogelijk is doen wat we kunnen en laten we hen die er zoveel slechter aan toe zijn dan wij een ruime plaats in ons gebed geven.

K.J.
 
terug