Bemoediging 15 mei
Bemoediging 15 mei
Het corona-virus houdt ons gegijzeld. In velerlei opzichten. Genadeloos heeft het toegeslagen. Het lijkt ondertussen aan kracht te hebben ingeboet, maar zijn ziekmakende, adembenemende en zelfs verstikkende tentakels zullen nog lang voelbaar blijven. Een straf van God? Ik mag waarachtig hopen van niet. Een waarschuwing aan de mensheid? Wellicht. Het doet me denken aan natuurgeweld dat zich in uiteenlopende vormen en gradaties manifesteert. In het volgende gedicht heb ik geprobeerd deze gedachten te verwoorden. De zee Ze huilt tranen van zout Ze schreeuwt tegen de wind Ze brult in de branding Haar golven roepen om hulp Wie ziet haar? hoort haar? troost haar? Wat drijft haar? beweegt haar? Vloed zwelt aan eb maant tot rust Zie de mens die huilt die schreeuwt die brult die roept Hij wordt gezien gehoord getroost gedreven door die Ander die bewogen is Klaas Boeijinga H.B. | ||
terug | ||