Bemoediging 25 mei Bemoediging 25 mei
Geniet!

Dat klinkt nogal oppervlakkig: geniet! We leven in tijden door sommigen worden beleefd als een bewustwording en waarschuwing, door enkele anderen zelfs als een teken van de eindtijd. En dan kom ik aanzetten met het advies: geniet! Het klinkt haast te licht in zware tijden. Ik kan me voorstellen dat u afhaakt als u dit leest.

En toch.

Ik heb het niet zelf verzonnen. Vanmorgen onder de douche schoot me de tekst van Prediker 2:24 te binnen. Nadat hij woorden als ‘moeite’, ‘leegte’, ‘kwade zaak’, ‘najagen van wind’, ‘afgebeuld’, ‘vertwijfeling’ en ‘smart’ heeft laten vallen; nadat hij in vers 23 zinnetjes als ‘alle dagen van zijn leven brengen hem verdriet’ en ‘zelfs ’s nachts vindt hij geen rust’ heeft geschreven zakt hij niet depressief verder weg, de donkere diepte in. Nee, dan schrijft hij:

“Het is daarom nog maar het beste voor een mens dat hij zich aan eten en drinken te goed doet en volop geniet van alles wat hij moeizaam heeft verworven.”

Simpel samengevat als advies: geniet!

Misschien is dat advies van Prediker toch zo oppervlakkig nog niet. Hij weet hoe zwaar het bestaan is – waarschijnlijk beter dan ik. Maar hij weet ook beter dan ik te verwoorden, dat het bestaan meestal twee kanten heeft: het is zonder twijfel een hoop getob, maar er zijn ook die momenten waar je van kunt genieten. Immers, ‘alles heeft zijn tijd’ – nog zo’n beroemd woorden van deze wijze man. Zouden we het genieten midden in tijden van getob en geploeter over het hoofd zien, dan zouden we God over het hoofd zien, volgens hem. Want genieten is een geschenk van God (3:13).

En wij? Aan wie werkelijk getroffen is door ziekte, ontslag of faillissement zal het geniet-advies van Prediker voorbijgaan: ‘er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen’ (3:4). Je zult het maar zijn, die in de tijd van huilen en rouwen beland is. Daar past het om samen stil te zijn.

Maar voor die andere 98% van de mensen? Er is zoveel van onze werkstress, vrijwilligerswerk en sociale verplichtingen weggevallen, dat we opeens weer eens wat tijd hebben, ook nu de samenleving langzaamaan weer op gang komt. Zelf merk ik dat ook. Er zijn nog steeds van die drukke weken. Maar inmiddels zijn er ook weken waarin ik niet meer die 60+ uren draai en ’s avonds geniet (!) van een vrije avond of middag. Ik heb weer moeten leren omgaan met tijd, die zich niet automatisch vult met werk. Spelletjes, boeken, films, klusjes, stilte – alleen of met elkaar – ik leef er van op.

Ik krijg de indruk dat onze cultuur van druk-druk-druk, die Prediker herkend zou hebben, door onze lockdown-light barsten begint te vertonen. Het schuldgevoel wanneer we niet altijd aan het werk zijn, mag plaats maken voor een genadig ontvangen van de rust en ontspanning. Het ‘we hebben geen tijd’ is vervangen door ‘we krijgen de tijd’. De schaamte om rustig en ontspannen te leven begint te verkruimelen.

En ik geniet.

Ben ik de enige?
En waar geniet u of jij dan van, in deze tijd-vol-getob?

HB
 
terug