Overdenking van As woensdag Dienst , ds. K. Jelsma Overdenking van As woensdag Dienst , ds. K. Jelsma
Misschien  is zo’n uitspraak voor velen juist nu wel vooral voorzien van  een vraagteken.
Nadat de coronacrisis ons optimistisch vooruitgangsgeloof al ernstig had aangetast en een klein nietig virus een hevige impact had op al onze vanzelfsprekendheden was er dan zomaar ineens een nieuwe crisis.

Iets dat geleidelijk op ons kwam maar ineens heel angstig ongedacht dichtbij bleek te komen.
Een oorlog in Europa die misschien wel een grotere impact zal hebben op de wereld en ook op ons eigen leven dan we voor mogelijk hadden gehouden.

Wat is de vrede toch wankel, wat kan één man in zijn machtswaanzin wel niet veroorzaken?
Ineens beseffen we dat we zoveel of misschien wel niets in de hand hebben, dat we geen controle over ons leven hebben.
Vanouds is de tijd voor Pasen, de 40 dagen tijd een periode van inkeer en verootmoediging.
Een periode van bewust leven, stilstaan of soms herontdekken waarom het nu eigenlijk gaat in het leven.
Aan het begin van die periode is er het askruisje dat je ontvangt met de woorden: Stof ben je en tot stof zul je weerkeren.
Er zijn tijden geweest dat je echt de knop moest omzetten – en hoe moeilijk kon dat soms wel niet zijn – om bij die dingen stil te staan.
Dit jaar hoef je de knop niet om te zetten want je beseft terdege je sterflijkheid.
Je hoeft niet eens te vasten en bewust te leven om je te bepalen bij het grote geschenk dat je te eten en te drinken hébt, dat je lééft.
Alleen al bewust het journaal te kijken is daarvoor al genoeg.
Deze tijd wordt ook wel de lijdenstijd genoemd en misschien word je dit jaar wel meer dan ooit geraakt door het lijden, het lijden van de mensen in Oekraïne.
Misschien word je daardoor ook wel meer dan ooit geraakt door het lijden van Christus.
Hij die weerloze, kwetsbare enige werkelijk goede mens, slachtoffer van het ultieme kwaad.
Op Golgotha hielden hemel en aarde de adem in: Alles komt goed?
Misschien word je wel meer dan ooit, nu er een kruis is opgericht in Europa bepaald door het vraagteken.
Maar laten we dan toch juist nu te binnen brengen dat uitroepteken van Pasen, want daar loopt het toch op uit en dát is toch het fundament van ons leven?
Pasen betekent toch dat we gedragen worden door de hoop, dat we en toch zeggen, dat we temidden van alles stamelen: Het komt goed!
Lijdenstijd.
Het lijden van Jezus en het lijden van deze wereld, ze zijn meer met elkaar verbonden dat we misschien denken.
Daar ging het ook in de gelezen tekst uit Mattheüs om.
In Mat. 25 zegt Jezus dat waar je de hongerige hebt gevoed, de zieke hebt bezocht, de vreemdeling hebt opgenomen en de naakte hebt gekleed dat je dat voor hém hebt gedaan.
Al die mensen die lichamelijk of psychisch lijden: Jezus vereenzelvigt zich met hen.
Het bij een bombardement op Kiev gewonde kind, de wanhopige vluchtelingen bij de grens, de depressieve jongere, de vrouw die weet dat ze begint te dementeren, die jonge vader die ongeneeslijk ziek is, in hen ontmoeten we Jezus, Jezus die hen zo nabij is.
Stuk voor stuk misschien voorbeelden waarbij je je machteloos en moedeloos voelt.
Het is echter Jezus zelf die ons daaruit wegroept en ons vraagt antwoord te geven.
Omdat er na het vraagteken van Goede Vrijdag het uitroepteken van Pasen werd gezet.
Dáár gebeurde het beslissende: de dood werd overwonnen.
En inderdaad: de dood werd nog niet vernietigd, we zien het om ons heen, maar dáár is het uitroepteken gezet en dáárom, alleen daarom hebben we ondanks alles de moed en het vertrouwen om gehoor te geven aan de oproep van Jezus.
We blijven niet steken en stikken in het vraagteken.
Alles wat we doen in Jezus’ naam het is niet tevergeefs en het blijft niet onopgemerkt.
We hoeven het niet alleen te doen, wie zou het anders wagen en volhouden.
De Levende is met ons en voedt ons met de kracht van zijn Geest.
Laat deze periode een tijd zijn waar we tegenover het kwade nadrukkelijk het goede zetten.
Kleine grote daden van liefde, van inleven in de ander, goed doen zonder iets terug te verwachten.
Juist als je beseft dat je alles van God hebt gekregen, je tijd en je geld, je gaven en talenten, dan zou juist deze periode bij uitstek geschikt kunnen zijn om op je eigen manier, vanuit je eigen hart daar iets mee te kunnen gaan doen voor anderen.
Niet omdat het moet, maar belangeloos, uit dankbaarheid, zonder iets terug te verwachten.
Blij zijn dat je iets kúnt geven, tot eer van God.
Dat wat je voor je naaste doet dat je dat voor Jezus doet.
Zoveel te groter het kwaad in de wereld zoveel te meer zouden wij er van die kleine maar zo betekenisvolle daden van belangeloze aandacht tegenover moeten zetten.
Op je eigen manier met je eigen mogelijkheden in Jezus naam het verschil maken, een glimlach op het gezicht van de ander toveren, voor een ander een glimlach zijn.
En de Vader die in het verborgene ziet glimlacht met je mee.
Gestalte geven aan het de hongerige voeden door je bijdrage te leveren aan het Samen Eten of de Voedselbank.
De naakte kleden door jouw aandeel te leveren in het inzamelen van kleding voor Oekraïne.
De dorstige te drinken geven door haar of hem die moeite heeft met het alleen zijn uit te nodigen voor een kop koffie.
De gevangene bezoeken door hem of haar te bezoeken die gevangen zit in verdriet of een depressie.
Alles komt goed, dat is de belofte van de Eeuwige en vanuit die hoop leven en zijn wij.
We ontvangen vandaag het askruisje, symbool van sterflijkheid én van nieuw leven.
Het vraagteken van Goede Vrijdag dat werd tot het uitroepteken van Pasen.
Vandaag zal ik bij het aanbrengen van het askruisje niet alleen de woorden zeggen ‘Stof ben je en tot stof zul je weerkeren’ maar nadrukkelijk ook: Alles komt goed!
Amen
 
terug