HET KASFEES VAN HENDUK door Alex Schuurman HET KASFEES VAN HENDUK door Alex Schuurman  “Den groos'n den den d'r is. En wie hangt er gekleurde balln in. En keers’n, echte keers'n. En ok een boel kaskraansies, licht op gewicht; van de warme bakker. Ennuh; wiej nemt ok een kasstallegie, met Jozef en Maria.” “Wiej bint toch niet rooms”, zee zien moe. “Dat hef d'r niks met te maak'n, zee Henduk. Iederiene mag wel een kasstallegie hem’n. Of niet dan?” “Aaj maar weet, dat ik gin kasgroep goa koop’n," zee zien Moe. “Die bint vuls te duur. Maak d'r zelf maar iene. Van klei of zo, dat leer ie toch op schoele?” “Dat is een goed idee”, zee Henduk's va. “Dan maak ik er een kasstallegie biej, van boomschors. ”Maar wat doew vedders nog,” vreug Moe. “Now, mien ducht”, zee Va, “dan kant wel lukken door binne wiej druk genog met. As wiej dat ollemoale kloor hebt en tis Kasdage dan goaw lakker ett’n en wiej leest een boek, en wiej doet af en toe een spullegie; sjoeln en dammn. Dat dut toch iederiene en dan hebbe wiej het toch ok gezellug! En smargens, aaw uut berre bint en 't ett'n is op, dan make  wiej een lange wandeling umme wéér honger te krieg’n.” “Ik vind het maar niks”, zee Moe. “Wat wul ie dan?”, vreug Va, het leek d’r op, dat hij al een bettie hellig wurn. “Zol het gin mooie Kas-gedachte ween” vreug Moe, “umme iene uut te neung’n, iene den gin gezelschop hef, den ienzaam is of het niet te breed hef?” “Woorumme speciaal met de Kasdage?” vreug Henduk weer. “Doorumme”, zei zien Moe, “Henduk wul een kasboom en Va wul lakker ett’n, en ik wul iene uutneudigen den ienzaam is en ans allinnig de Kasdaage mut deurbrengn! Iederiene hef dan zien zinne.” Henduk leup er een paar daang over te denk'n. Eigluk had zien moe groot geliek. Met de Kasdage muss ie ienzaame mens'n neungn. Dat heurn zo. Hij kennen d'r ok nog wel een paar. Maar eers mos dat kasgruupie kloor. Zien Va timmern een mooi'n stal in mekare. De achterkaante had hij maakt van gaas. Hij had zich door ok nog lilluk anne sneed'n. Hij hef door ok nog wat biej ‘ezeg, wat er al hielemoale niet biej heurn. En hij spuuln dat vod met een glas water. Het dak was van boomschors, en neust het kribbegie zett’n hij een schemerlaampie van zien LEGO. Dat was veur de gezelligheid. Met de beelties van klei, door kwaamp niks van trechte. Dat was prutswark. Maar gelukkig mos de kledingzaak van ‘Peter’ een paar olde etalagepopp'n kwiet. Die waar'n op de stoepe leg, biejt grof vuil. Henduk naam'n ze met en maak'n er een mooie kasgroep van. Hij hef de popp’n annekleed met een old laak’n van ’t zolder en olle juute eerpulzakk’n biej zien va uut de schuure. Jozef zaat op de fietse van zien moe. En een olle poppe was het Kaskintie. Den zaat in het kinderzittie ant stuur. En Maria zaat achter op de pakkiesdrager. Maria had de roaze badjasse van moe an. Het heele gebeur'n naamp wel een groote plaase in, door in de veurkamer. Maar gelukkig naamp de kasstal van zien va niet zo vulle ruumte in. Den pass'n mooi op de schustienmantel. En toen wurd’n het Kasmis. Op kassoamt waar'n ze nog noar de Kasnachdienst west. Doomnee van    Heijst geunk veur. En noa ofloop  spull'n buut’n SOLI het "Ere zij God “ en “sssssstille Nacht”. Naandern margn was het 25 december. 'n Eers'n Kasdag. Toen ok al. ’Smargens haar'n ze een lakker kastontbijt met Weihnachtstolle en een gekokt ei en een beker suukelaamelluk. En zie maak'n een flinke wandeling deur de velden van Arrie. Toen geung ze gezellig met mekare biej de kasgroep zitt'n en zung'n een paar kasvassies. “Ooooh Danneboom” en “Ooooh Kindukke Klein”. Doornoa wurd'n het tied um de toafel te dekk'n veur het ett'n. Het kasdienéé. “Zet er maar een extra burd biej”, zee Moe, “want ik heb vrouw van Boom uuteneudigt. Den zit ok aaltied maar zo allinnig op de veerde verdieping in heur flettie.” Zet er dan nóg een burd biej”, zee Va, “ik heb De Kotte uuteneudigt, zien vrouwe is kottens overleed'n en zien kinder woont ollemoale over Veere; in Zeeland.” “Dat is heel lief van oe”, zee Moe. Henduk wol ok wat zeg'n, maar op dat moment geunk de belle. Veur de deure steun'n twie bejoord'n uut het bejoord’ntehuus. “Kom maar binn’n", reup Henduk en zien gezichte glui'jn d'r van. “Moe; verrassing, kiek es wie d'r bint.” Henduk's moe kwaamp op 'n draf noar de veurdeure. "Welkom" wol ze zeng'n, maar de belle geunk al weer. Door steunt meneer Ienling, den oln vriejgezel uut de Achterstroate. En door neust steunt meneer Buurtje, van een paar huuzen vedderop. "Verrassing" reup Henduk nog es. "Ollemoale ienzaame mens'n veur moe.” Zie zaatn net ollemoale in de kamer, toen geunk de belle al weer. Veur de deure steunt een assielzuuker  met zien vrouwe in prachtige feesklere. Hun veer kinder zaang er ok heel feesteluk uut. Zie waar'n ollemoale vol verwachting. "Heel lief van oe, Henduk”, zee zien Va, “heel lief, daaj zo goed an oew moe 'edacht hebt.” "Wat een verrassing, Henduk" zei zien moe. Maar zie fluustern heur man in 't oor: “Ik heb maar twie knienen in de panne zitt'n. Wat muw noe?” Henduk's Va zee; “Ik haale wel eem wat biej ”Wat Woi”, het is ja maar ien keer Kasfees.” Biej de Chinees kreeg hij ok nog wat extra kotting, umdat hij zovulle kogg'n. Hij naamp ok nog wat ekstra drink’n met. Thuus mos een gedeelte van het gezelschop op de grond zitt'n, met het burd op schoot. En umdat het al zo krap was mos de kasgroep maar eem in de veurtuune stoan, en die kreeg'n zo nogal oorug vulle bekieks van de luu die er langs leup’n. Toen konn'n ze eindelijk goan ett’n. Het smaak’n iederiene merakuls lakker! Het wurd'n vreeslijk gezellig. Den assielzuuker maak'n muziek op een gitaar. Meneer Ienling gaf roadselties op en mevrouw van Boom maak'n schaduwbeeld'n op de muure. Ien van de bejoord'n zee opgewekt; “Ie zol'n woorempel vergett'n dat het Kasmis is.” Begeleid deur den assielzuuker  zung'n ze met mekare; “De hedderties laang biej nachte”. Doornoa deud'n de vrouw’n de ofwas, en de keerls geungn sjoel’n. En Henduk? Henduk mog nog een schuffie opbliem, tot hij niet meer uut de oong kon kiek’n. Eindelijk moss'n de gast'n weer noar huus. Toen ze vod waar'n, wurd'n Jozef en Maria en het kintie weer uut de veurtuune haalt, want het kan snachs nog wel lis kold wurd’n. Veurdat Henduk noar berre geunk, truk Va hem noar zich toe en zee; “Ik weet nog een mooi kasverhaal, maar dat vertel ik oe het andere joor.” Trouwns, hebb’ ie al wat offesprukk’n met de Kasdaage?

terug