reisverslag bezoek SOVO aan Oekraïne reisverslag bezoek SOVO aan Oekraïne We waren met een busje, zodat wij ook nog incontinentiemateriaal, luiers, tourniquets, kleding, speelgoed en paracetamol mee konden nemen voor Dianne en het Alzheimerhuis. We hebben een aantal zinvolle dagen gehad met o.a. overleg met Dianne en Petr over de bouw van een bejaardentehuis, de hulp die wij verder kunnen geven in deze oorlogssituatie en ook hebben we levensmiddelen kunnen kopen om 80 voedselpakketten te kunnen samenstellen. Dianne en Petr hebben ons ook het depot laten zien, waar de vrachten vanuit Nederland worden gelost en waarvandaan de goederen met busjes verder het land in worden getransporteerd tot in de kleine dorpjes in het oorlogsgebied waar echt niets meer te koop is. Uiteraard is er ook een bezoek aan het Alzheimerhuis gebracht. Inmiddels is de periode van 5 jaar verstreken, waarin wij het Alzheimerhuis financieel hebben gesteund. Omdat het Alzheimerhuis momenteel (nog) niet rond kan komen (mede door de oorlog), hebben wij besloten hen eerst voorlopig te blijven steunen. In welke vorm dat wordt gegoten, zullen wij nog gaan bespreken. Maar na een uitgebreid gesprek met Béla is het nu helder waar nog behoefte aan is. Er zijn o.a. plannen om de verwarmingsinstallatie, die nu nog op hout draait, aan te passen. Bij het complex waar o.a. het Alzheimerhuis staat, is een schuilkelder gebouwd (dit was verplicht) en daarboven op is nu een centrale keuken, bestemd voor 3 gebouwen waaronder het Alzheimerhuis, in aanbouw. Helaas zijn we niet in het Alzheimerhuis geweest, omdat daar een aantal coronagevallen waren. Wij hebben ons gelukkig geen moment onveilig gevoeld in Oekraïne. Omdat het gebied, waar wij waren, zo dicht bij Hongarije en Slowakije ligt, is de kans minimaal dat hier raketten op afgevuurd worden, omdat die dan weleens in de buurlanden terecht zouden kunnen komen.  Het dagelijkse leven lijkt hier "gewoon" door te gaan. Winkels zijn open, er is markt, mensen gaan naar hun werk. Maar wanneer je de verhalen hoort, weet je dat de oorlog een heel erge grote impact heeft bij iedereen. Er zijn vluchtelingen uit het oosten van Oekraïne, die hulp nodig hebben, er is angst bij de mannen om zomaar het leger in te worden gestuurd om meer dan duizend kilometer verderop te gaan vechten. En de onzekerheid over familie en vrienden in het oorlogsgebied en over de toekomst geeft ook heel veel stress. Al met al was het goed om met eigen ogen te zien hoe het o.a. met Dianne en haar gezin is en hoe de omstandigheden daar zijn. We hebben alleen nog maar meer respect gekregen voor al het werk dat Dianne en Petr met behulp van vele mensen, waaronder hun dochter Anna-Vera, voor de gedupeerden van de oorlog dichtbij en ver weg doen. Ook de terugreis verliep voorspoedig en dinsdagavond 14 maart waren we weer thuis in ons veilige landje. Op zondag 16 april zal er tijdens het koffiedrinken na de dienst een korte presentatie met foto’s van de reis worden gegeven.

terug