Bemoediging 26 april Bemoediging 26 april
We dachten dat we in een maatschappij waren terecht gekomen van ‘Ieder voor zich’. Sterk geïndividualiseerd. Mensen die vooral met hun eigen dingen bezig zijn en daar de handen meer dan vol aan hebben.

De coronacrisis leert ons dat het nog bestaat, op grote schaal: omzien naar elkaar.
Het aanbod van praktische hulp is groter dan de vraag. Ik hoor van zoveel gemeenteleden die ik bel dat er veel aandacht voor hen is in de vorm van telefoontjes en kaartjes en dat hen hulp wordt aangeboden. Ik word er door bemoedigd.
Dat geldt ook m.b.t de velen die ik heb gebeld die in de zorg werken. Hartverwarmend die liefdevolle betrokken inzet in de thuiszorg, de ziekenhuizen en de verpleeghuizen.

Een speciale categorie sprong er bij mij uit: degenen die zorg dragen voor dementerenden in de verpleeghuizen. Waar velen van ons de vrijheid hebben en nemen om er op uit te gaan voor een wandeling of fietstochtje zijn zij veelal erg terughoudend en blijven thuis. Ze leven met de angst om besmet te raken.
Nee, niet eens in de eerste plaats wat hun eigen gezondheid betreft.
Ze zijn bang, echt bang, om hen te besmetten die aan hun zorgen zijn toevertrouwd. Sommigen slapen er slecht van.  In hun werk gebruiken ze geen bescherming en ook de anderhalve meter wordt niet in acht genomen. Niet omdat ze dat niet zouden willen, maar omdat het niet kan, omdat het niet werkt in de omgang met mensen die dementeren.  Ik heb veel respect en grote waardering voor hun werk. Ze willen er zijn voor hen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd en zijn op dat moment niet bezig met de vraag of ze zelf besmet zouden kunnen raken.
‘ Ach, als ik een arm om iemand heen kan slaan om te troosten  of als ik er voor kan zorgen dat iemand een twinkeling in zijn ogen kan krijgen dan is het goed, daar doe ik het voor’ zei iemand tegen mij. Wat een liefde!
Deze dingen te mogen horen, dat bemoedigt mij. Wat fijn dat er zoveel liefde is. Jezus ging ons voor op de weg van de liefde. Wat bemoedigend om juist in deze tijd te zien dat zovelen Jezus navolgen op die weg. In alle zorg en aandacht, alle liefde, die wij aan de ander geven komt iets van God aan het licht. Van de mens zoals Hij die bedoeld heeft. Zijn handen worden tot onze handen. Gods liefde door ons heen want God is liefde.
We bidden hen die de weg van de liefde willen gaan, persoonlijk of beroepsmatig, Gods kracht en merkbare aanwezigheid toe!

K.J.
terug