Bemoediging 17-19 aug Bemoediging 17-19 aug
17-19 augustus

Vandaag (17 augustus) begin ik na drie weken vakantie weer met werken. Eén van de eerste dingen die ik doe, is deze bemoediging schrijven.

Ik heb van de vakantie genoten. Het fijnste vond ik misschien wel om een paar weken het nieuws helemaal niet te volgen. Echt helemaal afstand nemen van de dingen die je normaal zo in beslag nemen. Het heeft me goed gedaan.

Tegelijk kan je dat nieuws ook niet negeren. Sterker nog: met dat je afstand neemt van het nieuws van elke dag, zie je de grotere verbanden. Tenminste, dat gevoel heb ik zelf wel. En dan realiseer je je dat er in de wereld de laatste tijd veel aan de hand is. Naast corona. De onmiskenbare opwarming van de aarde. De klimaatverandering. De droogte, inmiddels ook bij ons. De sprinkhanenplaag in Afrika – die we hier een beetje lijken te zijn vergeten. De protesten tegen racisme, die je wat mij betreft mag zien als profetische kritiek op een diepgeworteld onrecht, maar die tegelijk helaas vaak gepaard gaan met vernielzucht en wetteloosheid (met een duur woord: “anarchie”). En verder: de enorme vluchtelingenstroom, waar maar geen oplossing voor komt. De spanningen tussen de grootmachten. De ontkerkelijking in West-Europa. De Hagia Sofia in Turkije, die weer een moskee is geworden. En er valt nog veel meer te noemen…

‘De wereld heeft geen 30 jaar meer,’ zei iemand pas tegen me. Ik weet niet of dat zo is. Niemand weet het. Ik zie wel hoe onze aarde en onze samenleving lijden. “Zuchten”, zoals Romeinen 8 het zegt (vers 22). En is het dan zo gek om te denken dat onze aarde en onze samenleving op hun laatste benen lopen? Juist dan is het goed om je te realiseren: achter het zuchten in Romeinen 8 zit verlangen. Verlangen naar een nieuwe tijd, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Laten we juist als kerk het geloof in die nieuwe hemel en die nieuwe aarde vasthouden. En terwijl we wachten op het grote ingrijpen van God dat alles nieuw zal maken: laten we proberen hier en nu al iets van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zichtbaar te maken. De wereld zoals God hem heeft bedoeld. Laten we de aarde “en alles wat daar leeft” (Psalm 24:1) liefhebben. Inderdaad: zoals God zelf dat doet. Zoals Jezus deed toen Hij onder ons op aarde was. Zijn we daar niet toe geroepen?

K. H.



 
terug