Kerstverhaal Henduk viert kasfeest Kerstverhaal Henduk viert kasfeest

Riekdom van Kast veur alle luu

“Zeum, achte, neeng, tiene, ik kom, wie niet weg is, is gezien !” Henduk haalt zien hande veur de oong vod.
Het kleine spultuuntie is helemoale stille, geniene te zien. Veurzichtig lup hij een paar stappn op de gliebane
an. Zag hij door wat beweeng? Hij kik nog is goed en toen zaag hij het weer, een blond kuufie stak net boom
de gliebane uut. En metiene schut dat blonde hoor weer vod. Maar Henduk weet genog en zo had as hij kan
lup hij noar de buutpoal en rup; “Baats”. En met een lilluk gezichte kump Bats achter de gliebane vod.
Henduk lacht hum uut; “Iej hebt oe zelf verroan, jonge”. En Henduk speurt al weer vedder. Hij mut noe nog
Willem en Mans opzuukn. Die hebt zich goed verstopt. Henduk lup een paar stappn richting de beume, zoln
ze zich door verstopt hebbn? Hij lup op zien tiene nog een paar passen vedder um achter een boom te
kiekn. Iniens zut hij een rooie flits schietn, hij dreit zich umme en vlug noar de buutpoal. Te late, Willem is
hum net veur en rup; “Buutvriej”! Hij dut zien jasse lus en zeg; “Dat was vlieng”. Henduk let niet op hum, hij
lustert en zeg; “Heur is, het lik wel dat ik iene heur fluustern.”
De andre jongs lustert ok. Het kump uut dat kleine struukie dat rech achter de schommel stiet. Henduk
schuufelt er op an en bukt zich um onder de struukn deur te loern. “Dat is vrumd, hij zut een paar schoene.
Die mut van Mans ween, maar er stoat nog een paar schoene, van wie bint die dan?” Hij drukt de takkn wat
weg um te kiekn van wie die andre schoene bint. Aah, kiek, door stiet nog een jongn; dunne donkerblauwe
jasse an en pikzwat hoor. Noe zut Mans Henduk ok en zeg; “Hij wul ok graag met doen, dat kan toch wel?”
Henduk knikt en vrug; “Wie bin ie ?” Verleeng kik den jong noar de grond. “Jamal”, klinkt het zachies.
Henduk bekik hum van top tot tien. Wat hef hij toch een dunne jasse an en hij vrug; “Heb je het niet koud?”
Jamal kik hum verdrietig an en zeg; “Ik wilde graag buiten spelen”. “Heb je dan geen dikkere jas?” “Nee, dat
hadden die mensen niet meer.” Henduk snapt er niks van; welke mensn, woorumme haddn die gin dikkere
jasse en woorumme koch zien va en moe gin jasse veur hum? “Waar woon je?” “Vechtstraat 6“ Henduk kik
verrast op en zeg; Oh das mooi, ik woon op nummer 9” Iniens denkt Henduk an wat zien moe van de wekke
zeng, dat er nieje mensn in de stroate kwaam woon’n. Die lui kwaam uut een heel ver land, met een
muulukke name; Sierieje. De andre jongs komt er noew ok biej. Jamal kik weer verleeng noar de grond.
Maar Henduk wil hum bescharmm; “dit is Jamal en kump uut Sierieje en woont biej miej in de Vechtstroate.
Zulle wiej met zien viem goan verstoppertje spuln?” Ze vind het oalemoale goed. Bats mut noe tot tiene telln.
De andre jongs mut zich noe verstoppen. De tied vlug umme en het begint al wat twieduuster te wurdn. “Ik
mut noar huus hen” rup Henduk, “Jamal, loop je met me mee?” Saam loopt ze noar huus. Henduk probeert
een bettie met Jamal te proatn, Maar Jamal gif hoaste gin antwoord. As ze bijna thuus bint, vrug Henduk;
“Kom je morgen weer met ons spelen?” Jamal kik bliej. “Ja, tot morgen!”
Eem later zit Henduk an toafel met zien va en moe en zien breurtie Klaas. “Pappe, er was een jochie in de
spultuune, hij had wat hoor en hij hiet Jamal”. “Dat zal wel den jong ween van nummer zesse”. Henduk knikt.
“Maar pappe, dat jochie had een hele dunne jasse an, hij had het zo koald. Maar hij zei, dat zien oalders gin
dikkere jasse veur hum haarn. Dat is toch raar? Hij kan toch wel met zien moe noar Kroamer goan umme
een dikkere jasse te goan koopn?” Zien va kik hum met een stoers gezichte an en zeg; “Nee Henduk, zie
hebt biej Jamal thuus niet zo vulle geld. Hij is een vluchteling en hij zol van andre mensn wel klere kreeng
hem, die ze zelf niet meer neudig waarn. Henduk kik verschrikt op en weet weer dat zien moe mangs een
vuilniszak met klere, die hum te klein bint, in een kontener dut veur de kringloop. “Veur de arme mensn” zei
zien moe. “Dan komt die klere misschien wel biej jongs trechte, zoals Jamal” denkt Henduk. Door denkt hij
nog eem over deur en et stillegies zien burd leug.
Noa de joggurt pakt va de kinderbiebel. Overmarng is het ’n eers’n Kasdag en drumme leest hij noe van de
geboorte van Jezus. Henduk kent het verhaal eingluk wel, maar noe is het, dat het wel lik, dat hij het veur de
eerste moal heurt! Er was gin plaase veur Jozef en Maria umme te goan sloapn. Henduk denkt eem snel an
de oalders van Jamal. Zoln die ok zo noar een huus hebbn muttn zuukn? Uuteindlijk kump Jozef en Maria in
een biestenstal trechte. Door wurd de Here Jezus geboorn en Hij wurd in een voerbak ‘eleg. Zol Jamał ok zo
arm ween? Het verhaal giet vedder. De hedders in ’t veld heurt de Engel zingn en zie heurt de bliede
bosschop. Zie goat drek noar de stal hen en knielt veur de voerbak dale. Henduk luustert stil. Wat goat de
hedders noew dan doen? Zie goat an iederiene vertelln, dat de Here Jezus is geboorn in een stal en zie
vertelt erbiej, dat Hij ‘ekummn is umme mensn glukkig te maakn.
“Mensn glukkig maakn” denkt Henduk, “Hoe kunne wiej Jamal en zien va en moe ok glukkig maakn?” Hij zit
er nog eem over te piekern en zeg dan teeng zien va en moe; “As de oalders van Jamal gin jasse veur
Jamal kunt koopn, dan kunne wiej dat dan toch doene?” Va kik moe an en een knipeugie giet over en weer!
“Dat gouw doen,” zeg va, “Marng gouw noar Kroamer en koopt een jasse veur Jamal”
De andre dag is Henduk al vrog in de spultune. Hij schommelt zachies en vrug zich of, of Jamal vandage ok
kump. Zol hij ok kasvekaansie hebm? Het is vedage nog koalder as gister. Hij hef er een rooie neuze van.
Henduk hef zien hanschoene maar an ‘edoane. Door kump Mans, Willem en Bats ok al an. Vroagend kiekt
ze um zich hen. “Kump Jamal noew ok?” vrug Willem. Henduk knikt. “Hij zei gister dat hij wol kommn.” Bats

kik de jongs an. “Zulle wiej hem thuus ophaaln? Misschien durft hij wel niet te kommn.” Dat vind iederiene
een goed plan. Saam loopt ze noar de Vechtstroate. Biej het huus van Jamal blieft ze eem stille stoan. Durft
ze zo maar an te belln biej wild-vrumde mensn? Henduk stapt noar veurn en giet op zien tiene stoan en
drukt op de belle. Het blif eem stille, maar dan giet de deure lus. Een kleine vrouwe kik vroagend um het
huukie. Heur lange zwatte hoor zit in een vlechte. Henduk schrikt eem; wat zut disse vrouwe er verdrietig
uut. Heur oong kiekt treurig, maar zie kik wel vriendlijk. “Wij komen voor Jamal” zeg Henduk vlug. De moeder
van Jamal kik verrast op. “Dat is leuk, jongens, kom maar even binnen” In de kamer stiet maar iene banke
en is ok niet zo mooi, er zit verschilnde gaatn in. Er is ok maar ien toafel. In een huukie spult een klein magie
met een poppe zonder arm. “Jamal is boven, ik zal hem even roepen” zegt zien moe. Eem later kump Jamal
beneen. “Hoi” zegt hij verleeng, “zullen we naar buiten gaan?” De jongs loopt achter hem an noar buutn. As
ze in het spultuuntie bint goat ze weer verstoppertje spuln. Mans mag as eerste zuukn en doornoa mag
Jamal ok telln en zuukn. As de jongs uuteindlijk muu noast mekare op het baankje ploft, kik Henduk noar
Jamal. “Vond je het leuk?” Jamal knikt zo hard as hij kan, zien zwatte oong glimt en zien neuze en wangn
bint rood van de koalde. “Gaan we dit morgen weer doen?” De jongs kiekt mekare an en Henduk zeg drek:
“Nee joh, dan gaan we naar de kerk.” “De kerk, wat is dat ?” vrug Jamal verbaasd. Henduk schrikt er van, is
Jamal dan nog nooit in de karke west? Hij legt hem uut; “Dat is het grote gebouw aan de Brugstraat, met die
witte toren. Daar gaan we elke zondag heen en we horen er over God vertellen. En luisteren we naar
verhalen uit de Bijbel en we zingen liederen. ”Maar waarom gaan jullie daar dan morgen heen, dan is het
nog maar donderdag?” “Morgen is het Kerst en overmorgen ook” Iniens mut Henduk denkn an de
geschiedenis uut de kinderbiebel van gister. Die hedders verteln an iederiene van de Here Jezus. Hij krig er
een kleur van. Zol hij dat dan noe ok mutn doene? En durft hij dat wel? “Loop je samen met mij naar huis?”
vrug hij dan maar snel. Jamal knikt en stiet op. Bats, Willem en Mans stoat ok op en goat ok noar huus hen,
die mut dandere kante op.
Op de trugweg vrug Henduk: “Ben je nog nooit in een kerk geweest?” Jamal schud zien heufd. “Heb je dan
ook nog nooit van de Here Jezus gehoord?” Weer schud Jamal met zien heufd. Henduk krig er zowat troan
van in de oong. Eigluk is Jamal dan nog vulle armer, en Henduk haalt is eem diepe oadem. Hoe mut hij
noew uutleng over de Here Jezus? “Jamal, het is mooi om naar de kerk te gaan, want daar horen we van de
Here Jezus. Als het morgen Kerst is, dan denken we aan, dat de Here Jezus geboren is op aarde”. En rap
voegt hij er an toe: “Hij was heel erg rijk, maar Hij wilde arm worden voor de mensen.” Jamal kik heel
verbaasd. “Iemand die arm wil worden? Ik wou dat ik rijk was” zucht hij. Henduk stiet met zien mond vol
tande, tja, dat kan hij wel begriepn. Maar wat mut hij noe zeng? Ineens wit hij het. “Als je gelooft in de Here
Jezus, dan ben je rijk. Niet rijk in geld, maar dan ben je rijk omdat Hij je dan gelukkig maakt” Jamal kik hem
weer vroagend an. “Kan ik dan ook rijk worden? Of is dat alleen voor Nederlandse mensen?” “Ja, jij kunt ook
rijk worden. Het maakt niet uit welke huidskleur je hebt.” Door is Jamal eem stille van. As ze biej het huus
van Henduk bint, stiet zien moe al biej de deure te wachn. “Goat jullie ollebeide met miej met, dan gouw noar
de winkel van Kroamer en wiej nemt Jamal’s moeder ok met. Wiej goat een nieje jasse veur Jamal koopn.”
De volngde dag is het Kast. Henduk zit in de karke. De dominee vertelt over de geboorte van de Here Jezus,
Henduk luustert heel goed, maar hij mut ok vake denkn an Jamal. Wat zol hij hiervan vindn? Zol hij ok wel
noar de karke willn?
Noa de karkdiens lup Henduk saam met zien va noar huus hen. Zie moe was thuus ‘ebleem biej zien
breurtie Klaas. Va begint te proatn; “Zo Henduk, wat is het Kastevangelie toch mooi en wonderlijk, hè?
Iemand den zo rieke was, wol zo arm wurdn veur arme zondaarn.” Henduk knikt. Wat er precies bedoeld
wurd met arme zondaarn, snapt hij nog niet zo goed. Is dat veur iederiene die weinig geld hef? Of giet het
um een ander soort armoede?
Thuus hef moe de stampotboernkool al kloar stoan. Zie kunt gelieke an toafel. Va bidt veur het ettn. Henduk
hef net zien eerste hap in zien mond ‘estukkn, as er op het kukknraam wurd e‘klopt. Henduk loert over zien
scholder en zien oong wurd groot van verbazing. “Pappe, dat is Jamal” Metien glid hij van zien stoel en dut
de deure lus. “Aah Jamal, leuk, kom binnen!” Jamal met zien mooie zwarte oong kik wat verdrietig. “Het was
thuis zo stil”, zegt hij een bettie verleeng, “en ik wilde graag meer weten over Kerst.” “Kom maar aan tafel
zitten, hoor” zegt moeder hattelijk en zie schept veur hem ok een burd vol met boernkool. “Ben je vandaag in
de kerk geweest?” vrug Jamal niejsgierig. Henduk knikt en legt uut, wat de dominee in de karke verteld hef.
Hij hef verteld van de Here Jezus. Zien va knikt. “Ja jongen, het kerstfeest is iets heel bijzonders. De Zoon
van God werd mens om gewone mensen gelukkig te maken, Dat is een heel mooi geheim. Dat hoor je in de
kerk.” Jamal is een posie stille en Henduk bedenkt zich iniens wat. “Hé Jamal! morgen is het
kinderkerstfeest, dan mogen alle kinderen komen. Jij mag ook komen. Kom je mee?” Jamal krig troan in zien
oong. “Mag ik zomaar met jullie mee naar de kerk voor Nederlandse mensen?” “De kerk is voor iedereen en
zeker bij het kinder-kerstfeest. Of je nu Nederlands bent of uit Syrië komt,” antwoord vader. “Ik weet het nog
niet, ik durf dat niet hoor,” zegt Jamal een bettie verleeng.

De volngde middag is het heel druk in de karke. Er bint heel vulle kinder saam met hun oalders en oma’s en
opa’s in de karke. Van zenuwachtigheid wiebelt de kinder op hun plek. Straks mut ze hun tekst opzeng en
mut ze vassies zing. Ok Henduk dreit al maar hen en weer. Hij probeert alle mensn in de karke te ziene. Zol
Jamał er ok ween? Woar zol hij dan zittn? Henduk zut hum nie en het is al zwat tied. Kiek, Bea, de juf van de
kinderneemdienst lup al noar veurn. De mensn wurd al stille. Henduk zakt teleurgesteld trugge in de banke,
Jamal zol dur wel niet ween, anders had hij hum al wel ‘eziene.
“Goedemiddag allemaal, welkom op het kinderkerstfeest in de kerk. Wat fijn dat u allemaal gekomen bent,”
begint juf Bea. Iniens heurt Henduk toch nog de deure van de karke lus goan. Hij kik achterumme, de deure
giet langzaam lus op een kiertie. Een paar donkre, glimmende oong kiekt de karke in. Henduk stut rap zien
va an. “Pappe, door is Jamal en hij hef zien nieje jasse an!” Henduk bedenkt zich nie, hij stiet zomaar op en
lup deur het gangpad tussen de stuule deur noar achtern. “Kom maar, Jamal”, fluustert hij.
Hij pakt de hand van Jamal en saam loopt ze rap noar de kerkbanke trugge. Zie schoeft weer biej va in de
banke. Met een glunderund gezichte kiekt de beide jochies mekare an.
Turgel zet in en alle mensn begint te zingn…..

In Bethlehems stal lag Christus de Heer,
In doeken gehuld, als kindje terneer.
Voor Hem was geen plaats meer in herberg of huis,
Zijn wieg was een kribbe, Zijn troon was een kruis.
Zo arm werd de Heer, der engelen Heer,
Die zondaren mint, zo nameloos teer,
die hun wil vergeven, hoe veel het ook zij,
Zo arm werd de Heiland voor u en voor mij.

Het was een hele mooie middag, door in de karke in Omm’n. Henduk en Jamal hebt er van genuttn en zie
hebt ok zo lakker genuttn van den reep suukela en den sinasappel, die ze van juf Bea kreeng hebt.
En op ’t laasn, biej de deure, kreeng alle kinder ok nog een buukie met een mooi kasverhaal.
En weet ie woar dat verhaal over geunk ?

Dat vertel ik oe het andre joor!
terug